NEMES Gyula
 |
Nemes Gyula als trainer. |
 |
 |
Geboren : 14 maart 1938 (Kóspallag, Hongarije)
Overleden :
---------
Club(s) als speler: Ferencvárosi TC (ook als ÉDISZ en Bp. Kinizsi SE, 1948-'56, 6 wedsr.), RFC Luik (okt.1957-'60, 41 wedstr. 1 goal), RSC Anderlecht (1960-'61, 3 wedstr.), Cercle Brugge KSV (1961-'62, 5 wedstr., 1 goal), SC Enschede (Nederl., 1962-'65, 87 wedstr. 10 goals), FC Twente (Nederl., 1965-'66, 21 wedstr.), MVV Maastricht (Nederl., 1966-'69, 57 wedstr.), Fortuna/Sittardia Combinatie (Nederland, dec. 1969-juni 1971), SM Caen (Frankrijk, 1971-'72), US Duinkerken (Frankrijk, 1972-'73), FC Buchs (Zwitserland).
Club(s) als trainer: FC Buchs (Zwitserland, 1973-'74), Valur Reykjavik (IJsland, 1978-'79), in Marokko.
Positie:Aanvaller
Nemes Gyula was eerst als jeugdspeler tussen 1950 en 1956 verbonden aan Ferencvárosi TC, waar hij ook nog 6 competitiewedstrijden in het eerste elftal speelde, alsook nog 2 vriendschappelijke matchen. Bij Ferencváros speelde hij nog samen met ondermeer Mátrai Sándor, Dalnoki Jenõ en Fenyvesi Máté, onder trainer Sós Károly.
Ten tijdevan het neerslaan van de Hongaarse Opstand in november 1956 was hij met het Hongaars elftal voor spelers onder de 19 jaar op een oefencampagne in Engeland en Zwitserland. Op Gelei József, Povázsai László, Mathesz Imre en Várhidi Pál na, besloot het complete elftal, inclusief trainer Vincze Jenő, niet terug te keren naar Hongarije. Met ploeggenoot Lipták György kwam Nemes terecht bij het Belgische RFC de Liège.
Na zijn jaar schorsing (zie onderstaand artikel)
kwam hij vanaf oktober 1957 drie seizoenen uit voor deze club.
In 1960 kwam Nemes dan voor RSC Anderlecht uit, maar speelde slechts 3 wedstrijden in de fanionploeg. Het volgende seizoen stapte hij dan over naar Cercle Brugge KSV, waar hij ook slechts in 5 wedstrijden opgesteld werd. Zijn debuut bij Cercle was de thuiswedstrijd op 03 september 1961 tegen FC Diest, gewonnen met 3-1, en 1 doelpunt gescoord.
Zijn laatste match bij Cercle speelde hij op 15 oktober 1961 in en tegen Standard Luik, waar met 7-1 verloren werd.
Na zijn Belgisch avontuur bij RSC Anderlecht en Cercle Brugge, waar hij dus weinig tot spelen kwam, verhuisde Nemes in 1962 naar Sportclub Enschede in Nederland. In drie seizoenen speelde hij 87 competitieduels voor Sportclub en nadat deze ploeg in 1965 was opgegaan in FC Twente speelde hij nog eens 21 wedstrijden voor de fusieclub. In 1966 verkaste hij net als zijn toenmalige trainer Friedrich Donenfeld naar MVV Maastricht, voor een transfersom van 100.000 gulden. Voor MVV kwam Nemes ruim drie seizoenen uit. Vanaf december 1969 werd hij voor een half jaar verhuurd aan de Fortuna/Sittardia Combinatie. Hierna speelde hij voor SM Caen en US Duinkerken in Frankrijk en FC Buchs in Zwitserland. Hij was pas 35 jaar oud toen hij stopte als speler.
Bij FC Buchs en Valur Reykjavík in IJsland was Nemes na zijn actieve voetballoopbaan nog trainer.
Ook in Marokko was hij nog trainer. In totaal coachtte hij nog 15 jaar, tot hij ook dat diende te stoppen doordat zijn knieën teveel pijn deden en hij nauwelijks nog kon lopen. Hij werd daarvoor ten andere nog in België geopereerd.
 |
 |
Nemes Gyula, in het midden, kijkt toe wanneer Kocsis Sándor doelman Gulyás Géza bedreigt. Nummer 3 is Kispéter Mihály en rechts volgt Mátrai Sándor de interventie. |
Nemes Gyula, 7de van links naast Mátrai, bij de wedstrijd van Kinizsi Budapest (Ferencvárosi) tegen Szeged op 15/4/1956, gewonnen met 3-0. |
 |
 |
Nemes Gyula met het team van FC Luik in het seizoen 1959-1960. Op de foto links 3de van rechts staand, op de foto rechts 2de van rechts staand. |
|
 |
Nemes Gyula (staande 2de van rechts) met het team van FC Luik in het seizoen 1959-1960. De anderen zijn (staande van links naar rechts) doelman Guy Delhasse, Saeren, Herman, Liptak en Sulon en (gehurkt) Van Rymenam, Schoefs, spits Victor Wegria, Meynen en Letawe. |
| 1956, het jaar van de opstand in Hongarije. In 1956 had Hongarije een talentrijke jeugdploeg, ondermeer samengesteld uit de beste spelers van topploegen Vasas, Ferencváros, Újpest en Honvéd, die veel beloofde om later de befaamde aranycsapat op te kunnen volgen. Maar het lot besliste daar anders over...
Na een UEFA-toernooi gespeeld te hebben, werd de Hongaarse jeugdploeg door Engeland uitgenodigd een aantal wedstrijden in Engeland te komen spelen. In het najaar van 1956 vertrok het jeugdige team enthousiast met de trein naar Wenen en speelde daar een paar wedstrijden. Van daaruit gingen zij naar Frankrijk en vervolgens naar Engeland. In Londen bereikte hen dan eind oktober, begin november, het nieuws van de aan gang zijnde opstand in hun land. Velen keerden daarop niet terug naar Hongarije, zoals bv ook sommige spelers van het nationaal A-elftal (Puskás, Kocsis en Czibor, die toen ook in het buitenland rondtoerden). Nemes Gyula trok zo naar de Verenigde Staten en speelde later nog in België voor RSC Anderlecht en Cercle Brugge. Vijfig jaar na hun vertek uit Hongarije in 1956, ontmoetten een aantal overlevenden van die bewuste jeugdploeg elkaar opnieuw op 6 december 2006. Sommige anderen waren ondertussen overleden en nog anderen woonden in het buitenland. Zo konden de aanwezigen hun hartje ophalen met de herinneringen aan die vroegere periode...
|
| Hongaarse spelers naar België na de Hongaarse revolutie van 1956: Na de Hongaarse Opstand en tijdens het repressieve beleid in hun thuisland streefden veel Hongaarse voetballers er naar om in het buitenland te gaan spelen. Dus begonnen ook vele clubs in Europa, die wisten dat er enorm veel talent zat in Hongarije, mogelijkheden te zien in spelers die de wens uitspraken om te vertrekken. Ook in België namen vele clubs het voortouw om Hongaarse spelers naar de eerste klasse te brengen. Deze voetballende Hongaren kregen van de officiële instanties bevoegd in België een vluchtelingenstatuut toebedeeld. De FIFA oordeelde dat de normale, reeds werkende, nationale normen ook moesten gelden voor de Hongaarse vluchtelingen. Dat betekende dus wanneer één van deze Hongaarse voetballers een aansluitingskaart ondertekende ten gunste van een Belgische club, de club of de speler zelf de voorziene formaliteiten gewoon in orde moest brengen. De Hongaarse voetbalbond moest dus wel in elk specifiek geval worden geraadpleegd. Als de speler in kwestie nog aangesloten was bij de Hongaarse bond, maar deze de transfer weigerde, moest de Hongaarse voetballer artikel 13 van de FIFA in werking laten treden. Inzake het statuut van de Hongaarse spelers vielen voor de KBVB al deze voetballers onder de liefhebberscategorie, en moest bijgevolg élke Hongaarse voetbalmigrant een jaar wachttijd uitzitten, zelfs mits goedkeuring om mee te voetballen van zijn oude bond. De Hongaarse voetbalbond liet ook aan alle nationale bonden van Europa weten, dat ze vanaf 1957 alle spelers een transfer weigerde te gunnen. Geen enkele speler mocht dus van de Hongaarse competitie getransfereerd worden naar een andere Europese competitie. De Belgische Voetbalbond trok zich hier echter niet veel van aan. Het Uitvoerend Comité achtte het onontbeerlijk een speciale aanvraag te blijven richten tot de Hongaarse Voetbalbond voor iedere specifieke voetballer die zich wilde aansluiten bij de Belgische Voetbalbond. Zo werden er maar een beperkt aantal voetballers specifiek behandeld door de Hongaarse bond. Voorbeelden daarvan zijn Wölbling József, die van ’58 tot ’59 een jaar geschorst was en daarna een succesvolle speler werd bij Anderlecht. Ook Dacsev Miklós die na zijn jaar schorsing zich in ’57 aansloot bij Anderlecht en daar tot ’62 regelmatig in de ploeg stond, en één van die bekendere Hongaarse voetballers was waarvan de Hongaarse Voetbalbond zich genoodzaakt zag om zijn dossier individueel te behandelen. |
 |
ERELIJST : Clubs als trainer: * Kampioen van IJsland met Valur Reykjavík in 1978. * Derde in het landskampioenschap van IJsland met Valur Reykjavík in 1979. Nationaal elftal Hongarije: * 15 caps voor Hongarije -19 (1955-1956) * 0 goals |